'स्त्रीवादी' नसलेली संवादी 'स्त्री'

अशीच ओळखीची एकजण आहे. लहानपणापासून गाण शिकलेली. लग्नकरून अमेरीकेस आली. नोकरी करू शकत नव्हती. फार पैशांची गरज नव्हती, नवरा चिक्कार कमवत होता. पण म्हणून दिवसभर नुसते रिकामे घरात बसणे तिला योग्य वाटत नव्हते आणि मानवतही नव्हते. मग नवऱ्याला म्हणाली, 'इथे कुठे क्लास असेल गाण्याचा तर परत गाण चालू करेन म्हणते आहे'

जवळपासचा एक क्लास तिने शोधून काढला. पण तो जवळ म्हणजे, कारने गेले तर दीड तासाच्या अंतरावर होता. आठवड्यातून एकच दिवस होता. पण अंतर तिला खूप जास्त वाटत होते. त्यात अजून गाडी चालवायला पण शिकली नव्हती, त्यामुळे हा क्लास तरी जमेल असे तिला वाटेना.

नवरा म्हणाला, 'आठवड्यातून एकाच दिवस आहे ना, मी थोडा लवकर येईन'. तो तिला घेऊन जायचा, २ तास बाहेर बसायचा. क्लास संपला कि तीला घरी घेऊन यायचा.

थोडी रुळली, मग तिचे तिनेच लहान मुलांसाठी गाण्याचे क्लासेस सुरु केले. मुलांना ५ दिवस शाळा असते त्यामुळे हे क्लास सुट्टीच्या दिवशी, शनिवार-रविवार असतात. साधारण सकाळी १० ते दुपारी २ हिचे क्लासेस चालतात. तिला २ मुली आहेत. हा सगळा वेळ नवरा दोघींना सांभाळतो. धाकटीचे खाणे-नहाणे सगळे करतो. आनंदाने.

हि मजेत आहे. आवडीचे काम करायला मिळते आहे, जोडीला पैसे पण मिळत आहेत. मुली पण छान टवटवीत आहेत. घर सुंदर सजवलेले आहे.

एकदिवस मी गेले तर तिचा क्लास चालू होता. मी तिथेच बसले ऐकत. गाणे संपले. ती मुलांना काही पाठ लिहून देत होती. तिच्या मोठीने शंका विचारली, 'वादी' आणि 'संवादी' म्हणजे नक्की काय ?
हिने थोडे सांगीतिक भाषेत सांगितले आणि म्हणाली, 'आता अगदी सोप्पे सांगते.
वादी म्हणजे सगळ्यात महत्वाचे. जसे आपल्या घरात बाबा. आणि संवादी म्हणजे त्यानंतर महत्वाचे, म्हणजे जशी आई'.

तिने लेकीला सांगताना जे सांगितले ते शब्द मला ऐकू आलेच नाहीत. मला जाणवली ती त्या घरातली आपल्या जोडीदाराचे  'वादी' असणे जपण्यासाठीची  दोघांचीही धडपड.