आईचे प्रशस्तीपत्रक.

तशी तिला कुणाच्या कुठल्याही शिक्कामोर्तबाची आवश्यकता आणि तीही आत्ता नव्याचे तर अजिबातच नव्हती. पण मलाच असं वाटलं की तिने आयुष्यभर इतकं हरतऱ्हेच विणकाम केल आहे तर गंमत म्हणून तिच्यासाठी एक मागवावंच. 

खरतरं जागतिक विक्रमासाठी हा जो pattern आम्ही सगळ्यांनी विणला हा खूपच सोप्पा आणि अगदीच बेसिक लेव्हलचा होता. यापेक्षा कितीतरी अवघड, सुरेख आणि सुबक नमुने तिने आजपर्यंत केले आहेत. फक्त क्रोशाच नाही तर दोन सुयांचे विणकाम पण तिने चिक्कार केलं आहे. आम्हा भावंडांसाठी केलं, नातेवाईकांसाठी केलं, शेजारी-पाजारी, ओळखीचे-पाळखीचे अश्या असंख्य लोकांना तिने तिच्या हाताने विणून हरतऱ्हेचे प्रकार दिले आहेत. असा एकही प्रकार नाही जो तिने हाताळला नाही. बर फक्त विणून दिले नाही तर बऱ्याच लोकांना अगदी बोटाला धरून शिकवले पण आहे. आणि ती मात्र हे सगळ कुणाच्याही कुठल्याही मदती शिवाय नुसत डोळ्याने नमुना बघून बघून शिकली आहे / शिकते आहे.  

जे विणकामाचे तेच भरतकामाचे आणि शिवणकामाचेही. स्वतःच्या हाताने नक्षी काढुन अत्यंत सुबक पद्धतिने निरनीराळ्या टाक्यांनी ती सजवणे यात तीचा हातखंडा होता. आम्ही बहिणी श्रीरामपूर सोडेपर्यंत तिने शिवलेलेच कपडे घालत असू. कुठल्याही प्रशिक्षणाशिवाय तिने शिवलेले सगळे कपडे अगदी व्यावसायिक नमुन्यांच्या तोडीस तोड असायचे. शिवणकाम तर तिने किती लोकांना शिकवले त्याची गणनाच नाही. अनेकजणी तर त्यानंतरही तिच्याकडून कपडा बेतून घ्यायला यायच्या आणि मग घरी जाऊन शिवायच्या. 

अजूनही या वयातही, घरकाम झाले की लगेच तिचे हात भरतकाम-विणकाम-शिवणकामात गुंतलेले असतात. लाडाच्या नातवंडांसाठी नवेनवे प्रकार अजूनही ती त्याच उत्साहाने करत असते.

बाकी पाककला, चित्रकला, हस्तकला असे ज्या कश्याच्या मागे-पुढे 'कला' हा शब्द येतो त्या सगळ्यातही ती पारंगत आहेच. नव्यानव्या गोष्टी माहिती करून घेणे आणि त्या सगळ्याचे नव्याने प्रयोग करून बघणे हे सगळे ती या वयातही करते आहे.

आमच्या "पंचक्रोशीत" तिला तिच्या गुणांसाठी ओळखणारे अनेक आहेत. तिला ओळखणाऱ्या सगळ्यांनीच नेहमीच भरभरून तिची स्तुती केली आहे. तिच्या सहवासात आलेल्या प्रत्येकाला तिच्या कलागुणांच भरपूर कौतुक आहे. अगदी "भरून पावावं" इतक्या मोठ्या प्रमाणावर हे असं सगळ कौतुक आजपर्यंत तिच्या वाट्याला बरेचदा आलं आहे. 

पण तरीही माझी इच्छा म्हणून तिच्या शिरपेचात हा एक छोटासा तुरा माझ्याकडून ............